Etika kebajikan
Etika kebajikan (juga etika aretaik,[a][1] dari kata Yunani ἀρετή [aretḗ]) adalah sebuah kelas teori etika normatif yang memperlakukan konsep kebajikan moral sebagai pusat etika. Etika kebajikan biasanya berlawanan dengan dua pemahaman besar lain dalam etika normatif, konsekuentialisme dan deontologi, yang menyatakan bahwa kebaikan datang dari sebuah tindakan (konsekuentialisme) dan konsep tugas moral (deontologi).
Catatan[sunting | sunting sumber]
- ^ Dibaca /ˌærəˈteɪ.ɪk/.
Referensi[sunting | sunting sumber]
- ^ David Carr, Jan Steutel (eds.), Virtue Ethics and Moral Education, Routledge, 1999, p. 22.
Bacaan tambahan[sunting | sunting sumber]
- Crisp, Roger; Slote, Michael (1997). Virtue Ethics. Oxford: Oxford University Press.
- Hursthouse, Rosalind (1997). On Virtue Ethics. Oxford: Oxford University Press.
- Devettere, Raymond J. (2002). Introduction to Virtue Ethics. Washington, D.C.: Georgetown University Press.
- Taylor, Richard (2002). An Introduction to Virtue Ethics. Amherst: Prometheus Books.
- Darwall, ed., Stephen (2003). Virtue Ethics. Oxford: B. Blackwell.
- Swanton, Christine (2003). Virtue Ethics: a Pluralistic View. Oxford: Oxford University Press.
- Gardiner, ed., Stephen M. (2005). Virtue Ethics, Old and New. Ithaca: Cornell University Press.
- Russell, ed., Daniel C. (2013). The Cambridge Companion to Virtue Ethics. New York: Cambridge University Press.
- Virtue: Confucius and Aristotle by Jiyuan Yu
Pranala luar[sunting | sunting sumber]
- Etika kebajikan catatan di Internet Encyclopedia of Philosophy
- (Inggris) Entri Virtue Ethics di Stanford Encyclopedia of Philosophy
- (Inggris) Entri Moral Character di Stanford Encyclopedia of Philosophy
- Virtue Ethics – summary, criticisms and how to apply the theory
- The Virtue Ethics Research Hub
- The Four Stoic Virtues