Louis Finot (arkeolog)
 | Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini. Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan. (Agustus 2025) |
Louis Finot (1864 di Bar-sur-Aube - 1935 di Toulon) adalah seorang arkeolog dan peneliti Prancis, yang mengkhususkan diri dalam budaya-budaya Asia Tenggara.[1] Sebagai mantan direktur Ecole française d'Extrême-Orient, kontribusinya pada kajian sejarah arsitektur dan epigrafi Khmer dikenal luas.
Sebagai sarjana hukum dan kesusastraan, Finot masuk ke École Nationale des Chartes pada 1886. Ia meninggalkannya dua tahun kemudian dengan gelar palaeografer. Ia awalnya bekerja sebagai magang kemudian sebagai asisten pustakawan dengan Perpustakaan Nasional Prancis dan mengambil kajian Sanskerta. Pada 1898, ia diangkat menjadi direktur misi arkeologi di Indochina,[2] yang kemudian pada 1900 menjadi Ecole française d'Extrême-Orient (EFEO). Pada 1933, ia menjadi anggota Académie des Inscriptions et Belles-Lettres.
Publikasi
[sunting | sunting sumber]- 1896: Les lapidaires indiens, Paris, Émile Bouillon (Bibliothèque de l'École des hautes études), 280 p.
- 1901: La religion des Chams d'après des monuments.[1]
- 1904: Noté d'épigraphie indochinoise: Les inscriptions de Mi Son.[1]
- 1916: Notes d'épigraphie indochinoise, Hanoi, Imprimerie d'Extrême-Orient, 439 p.
- 1917: « Recherches sur la littérature laotienne », BEFEO 17/5, p. 1-219.
- 1921. « Archéologie indochinoise » et « L'ethnographie indochinoise », BEFEO 21/1, p. 43-166 et 167-196.
- 1923: Les questions de Milinda, Milinda-Pañhha. Traduit du pali avec introduction et notes, Paris, Bossard (Les classiques de l'Orient, 8).
- 1925: « Lokesvara en Indochine », Paris, EFEO/Van Oest, (PEFEO 19), Études Asiatiques (1), p. 227-256, pl. 16-25.
- 1925: « Inscriptions d'Angkor », BEFEO 25/3-4, p. 297-407.
- 1926: (with Victor Goloubew et Henri Parmentier), Le temple d'Içvarapura (Banteay Srei, Cambodge), Paris, EFEO (Mémoires archéologiques, 1), 140 p., 72 pl.
- 1928: « Nouvelles inscriptions du Cambodge », BEFEO 28/1-2, p. 43-80, pl. 1-5.
- 1929-32: (with V. Goloubew et George Coedès), Le temple d'Angkor Vat, Paris, EFEO (Mémoires archéologiques, 2).
Referensi
[sunting | sunting sumber]- 1 2 3 Miksic, John N.; Goh, Geok Yian; O'Connor, Sue (2011), Rethinking Cultural Resource Management in Southeast Asia: Preservation, Development, and Neglect, Anthem Press, hlm. 236, ISBN 978-0857283894.
- ↑ Pouillon, François (2008), Dictionnaire des orientalistes de langue française (dalam bahasa French) (Edisi 2nd), KARTHALA Editions, hlm. 390, ISBN 978-2845868021. Pemeliharaan CS1: Bahasa yang tidak diketahui (link)
