Onder de nieuwe naam Majapahit Hotel beschikt het hotel over 150 kamers en suites. Veel oude stoelen met het vignet OH (Oranje Hotel) dat in de leuning was uitgesneden, heeft men terug gevonden. Ook de vroegere balzaal werd in ere hersteld, waarbij veel aandacht werd besteed aan de restauratie van de glas-in-lood-ramen. De kamers zijn gelegen rond een binnenplaats met tuin. Het meest opvallend is de presidentiële suite, die aan de buitenkant een beetje lijkt op Het Witte Huis in Washington. De oppervlakte van dit appartement met verschillende kamers, badkamers en keukens is ongeveer 800 vierkante meter.

Op 19 september 1945 was hotel toneel van het beruchte vlagincident: Op het dak van hotel hadden twee Nederlanders, Lansdorp en Boer, de Nederlandse vlag op het dak gehesen om aan te geven dat er op dat ogenblik in het hotel een officiële Nederlandse delegatie aanwezig was. In de stad had Soetomo zichzelf uitgeroepen tot leider van een strijdbare pemoeda-groepering: Barisan Pemberontak Rakjat Indonesia (BPRI). Als Boeng Tomo ontpopte hij zich tot een volksmenner die vervuld was van haat tegen alles wat Nederlands was. Hij zweepte die haat onder het volk hoog op. Het hijsen van de vlag boven op het Oranje hotel vatte hij dan ook op als een rechtstreekse schending van de net uitgeroepen Republiek Indonesia. Zijn pemoeda’s bestormden het hotel en bij de vlag gekomen trokken ze de blauwe baan van de vlag zodat het rood en wit, de kleuren van de Indonesische vlag, overbleven. Aan de overkant van het Oranje hotel was het Rode Kruis gevestigd waar op dat moment enkele tientallen ex-geïnterneerde militairen werden opgevangen. Bij het zien hoe de Nederlandse vlag werd geschonden stormden ze geëmotioneerd de straat op. Het bloedig handgemeen met een overmacht aan pemoeda’s eindigde pas toen een passerende gewapende Japanse patrouille een einde maakte aan de heftige onlusten.