Immanuel Bekker

Dari Wikipedia bahasa Indonesia, ensiklopedia bebas
(Dialihkan dari August Immanuel Bekker)

Immanuel Bekker
LahirAugust Immanuel Bekker
(1785-05-21)21 Mei 1785
Berlin, Kerajaan Prusia
Meninggal7 Juni 1871(1871-06-07) (umur 86)
Berlin, Kerajaan Prusia
KebangsaanJerman
AlmamaterUniversitas Halle
Dikenal atasPenomoran Bekker
Karier ilmiah
BidangKlasika
InstitusiUniversitas Berlin

Immanuel Bekker (21 Mei 1785 – 7 Juni 1871) adalah filolog dan kritikus berkebangsaan Jerman.

Kehidupan[sunting | sunting sumber]

Lahir di Berlin, menyelesaikan pendidikan klasika di Universitas Halle di bawah bimbingan Friedrich August Wolf yang menganggap Bekker sebagai mahasiswa yang paling menjanjikan. Pada tahun 1810, Bekker diangkat sebagai profesor jurusan filsafat di Universitas Berlin. Selama beberapa tahun, antara tahun 1810 dan 1821, dia melakukan perjalanan ke Prancis, Italia, Britania, dan sebagian di Jerman, memeriksa naskah klasika dan mengumpulkan bahan untuk pekerjaan penyuntingan.[1]

Beberapa penelitiannya diterbitkan dalam Anecdota Graeca (3 volume, 1814–1821),[2] tetapi hasil utamanya dapat ditemukan dalam sejumlah besar penulis klasika yang disunting olehnya. Cakupannya meluas ke hampir seluruh kesusastraan Yunani kecuali aliran wiracarita tragedi dan penyair syair. Edisi penelitiannya yang paling terkenal tentang Plato (1816–1823), Oratores Attici (1823–1824), Aristoteles (1831–1836), Aristofanes (1829), dan dua puluh lima jilid Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae.[3] Hanya dua karya penulis Latin yang disunting olehnya, yaitu Livius (1829–1830) and Tacitus (1831).[1]

Bekker membatasi dirinya sepenuhnya pada penyelidikan naskah dan ulasan karya klasika; dia bersumbangsih untuk perluasan jenis kepenelitian lainnya.[1] Penomoran Bekker telah menjadi cara baku untuk merujuk pada karya-karya Aristoteles dan Corpus Aristotelicum. Dia terpilih sebagai Anggota Kehormatan Asing oleh Akademi Seni dan Ilmu Amerika pada tahun 1861.[4] Dia wafat pada umur 86 tahun di Berlin.

Karya ilmiah[sunting | sunting sumber]

  • Ducas, Michael, Ducae : Michaelis Ducae Nepotis Historia Byzantina, ed. by Bekker, August Immanuel (Bonn: Weber, 1834).
  • Khoniátis, Nikítas, Narrattive of Events after the Capture of the City [by the Franks], ed. by Bekker, August Immanuel (Bonn: Weber, 1835).
  • Phrantzis, G., Chronicon, ed. by Bekker, August Immanuel (Bonn: Weber, 1838).
  • Khalkokondhýlis, ‘Laónikos' (i.e. Nikólaos), De Origine et Rebus Gestis Turcarum, ed. by Bekker, August Immanuel (Bonn: Weber, 1843).
  • Attaleiátis, Michael, Historia, ed. by Bekker, August Immanuel (Bonn: Weber, 1853).

Referensi[sunting | sunting sumber]

Catatan kaki[sunting | sunting sumber]

  1. ^ a b c Chisholm 1911, hlm. 661.
  2. ^ Vol. 1. Lexica Segueriana 1814 (e.g. Δικῶν ὀνόματα, pp. 181–194; Λέξεις ῥητορικαί, pp. 195–318 etc) – v. 2. Apollonii Alexandrini de coniunctionibus (p. 477) et de adverbiis (p. 527) libri. Dionysii Thracis Grammatica (p. 627). Choerobosci, Diomedis, Melampodis, Porphyrii, Stephani in eam scholia (pp. 645–927). Berolini: apud G. Reimerum 1816 – v. 3. Theodosii canones (p. 975). Editoris annotatio critica (p. 1065). Indices (pp. 1299–1466). Berolini: Typis et impensis G. Reimeri 1821.
  3. ^ Bekker oversaw the series from 1831, following Barthold G. Niebuhr's death. However, he never enjoyed the job. Dieter R. Reinsch noted that he wrote prefaces only to those authors he thought "worth", and in any case never exceeding a single page which he used to utter all his displeasure. The CFHB volumes edited by Bekker became infamous for the misprints and errors and August Heisenberg, according to Franz Dölger, once said that he must have revised those texts 'lying on the sofa with the cigar in his mouth'. See Reinsch, Dieter Roderich (2010). "Editing Byzantine historiographical texts". Dalam Robinson, Paul. The Byzantine World. London – New York: Routledge. hlm. 441. ISBN 978-0-415-44010-3. 
  4. ^ "Book of Members, 1780–2010: Chapter B" (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Diakses tanggal 30 May 2011. 

Daftar pustaka[sunting | sunting sumber]

  •  Artikel ini menyertakan teks dari suatu terbitan yang sekarang berada pada ranah publikChisholm, Hugh, ed. (1911). "Bekker, August Immanuel". Encyclopædia Britannica. 3 (edisi ke-11). Cambridge University Press. hlm. 661.  Endnotes:
  • H. Sauppe, Zur Erinnerung an Meineke und Bekker (1872);
  • M. Haupt, “Gedächtnisrede auf Meineke und Bekker”, in his Opuscula, iii.;
  • Ernst Immanuel Bekker, “Zur Erinnerung an meinen Vater”, in the Preußische Jahrbücher, vol. 29 (Berlin 1872).

Pustaka lanjutan[sunting | sunting sumber]

  • Apollonii Dyscoli de Pronomine liber, ed. I. Bekker, Berolini 1813.
  • Apollonii Alexandrini de Constructione Orationis libri quatuor ex rec. I. Bekkeri, Berolini 1817.
  • Aristotelis Opera edidit Academia Regia Borussica, Berlin, 1831–1870. (5 volumes).

Pranala luar[sunting | sunting sumber]